Asbestbranden

Op het laatst lag hij in de woonkamer, bij het grote raam dat op het tuintje uitkeek, zodat hij niet alleen was en zodat mijn steeds radelozer moeder niet steeds met de traplift op en neer hoefde voor hem. En daar lag hij op die herfstmiddag in 2005. Een zonnige dag, in de auto op weg van Tilburg naar Papendrecht klonk Norah Jones, om de rust te bewaren, en ik heb die CD daarna nooit meer beluisterd.

Mijn vader had zich opgewerkt van tapijtlegger en stoffeerder tot binnenhuisarchitect, etaleur en verkoper in een van de sjiekste meubelzaken van Rotterdam. Maar aan het begin van die lange loopbaan had hij asbesttegels gelegd, als ik het me goed herinner bij wijze van ondertapijt, en dat werd hem kort na zijn pensioenering fataal. Eenenzeventig jaar oud, hij had in zijn luie stoel moeten zitten met zijn borreltje en zijn bakje pinda’s. Maar hij lag in een ziekenhuisbed dat niet in zijn huis hoorde, en zijn adem klonk als een koffiezetapparaat dat nodig ontkalkt moest worden.

De asbestdood is een gruwelijke, langzame verstikkingsdood. Met steeds hogere doses morfine kan het lijden van de patiënt op weg naar het onvermijdelijke einde nog enigszins verlicht worden. Maar die morfine heeft bijwerkingen, en het is beter dat ik daar verder niets over zeg. Hoe dan ook, op die oktoberdag in 2005 was ik gebeld, u begreep dat al, om afscheid te nemen.

My heart is drenched in wine
But you’ll be on my mind
Forever

Dat is dus het ‘afval’ wat de boeren langs de bermen in de fik steken, want professioneel laten verwijderen vinden deze met EU-subsidie volgepompte miljonairs met hun honderdduizenden euro’s kostende supertractors te duur. De politie, BBB, VVD, PVV, D66, CDA en NSC vinden het allemaal prima.

Het is hoog tijd voor een politieke tegenbeweging die de burger beschermt tegen de ondernemers, in plaats van hen aan die ondernemers uit te leveren. In de zorg, online, in de voorheen openbare diensten, onder de rook van industrieën of vliegtuigen, langs vergiftigde velden en stinkende stallen, en gewoon langs de openbare weg waar eenieder het recht heeft om niet te worden geconfronteerd met dodelijke wolken. Het land is van de burgers en niet van het bedrijfsleven. Tijd om het terug te veroveren.