Het is met gecancelde personen al net als met onze normen en waarden: ze bestaan alleen in de koortsige kolommen van de rechtse polemiek. Die lijst gecancelde personen die steeds langer wordt, die is er helemaal niet, net zomin als er een stuk papier bestaat waarop onze waarden en normen staan uitgelegd.
Zou er een lijst hebben bestaan van gecancelde personen, dan zou Marco Borsato daar zeker op staan. De rond de eeuwwisseling gigantisch populaire zanger van typische vinexhits als Binnen en Ik leef niet meer voor jou wordt beschuldigd van langdurig seksueel misbruik van een minderjarige. Radiostations deden al zijn werk in de ban, maar daar is stilletjes – voor zover dat voor die typische bombastische Borsatosound een toepasselijk woord is – weer een eind aan gekomen. Borsato is dus niet gecanceld. Net als de man die op televisie temidden van algemene hilariteit een verkrachting bekent en de volgende dag weer gewoon in hetzelfde programma verschijnt. Johan Derksen is niet gecanceld, net zo min als zijn maatje René van der Gijp die onder andere voetbal geen sport voor homo’s vindt. Nee, inderdaad, je mag niks meer zeggen in dit land.
En zou er een uitleg hebben bestaan van onze waarden en normen, dan zou er zeker op te lezen zijn geweest dat het inbrengen van voorwerpen in de lichaamsopeningen van bewusteloze mensen niet mag. Maar dan zouden we in staat zijn geweest om Derksen voor de voeten te werpen dat hij onze waarden en normen niet respecteert, en dat is niet de bedoeling. De frase dient om buitenlanders van een niet nader gedefinieerd anders-zijn te beschuldigen, niet om bejaarde Nederlandse zaterdagamateurs op hun plek te zetten. Onze waarden en normen bestaan helemaal niet. Stel je een gezin uit Duindorp voor dat in Blaricum gaat wonen – zeg maar de plot van Flodder – en je weet dat ik gelijk heb. Nederland is – oh the horror – te divers om waarden en normen te hebben die algemeen zouden gelden. En Nederlanders zijn trouwens ook veel te onbehouwen en agressief om ze na te leven.
En zo jaagt de rechtse polemiek en politiek op spoken en bestrijdt het, volstrekt van enige realiteit losgezongen, te vuur en te zwaard denkbeeldige problemen. Misschien wel om te voorkomen dat de mensen gaan beseffen wat de echte problemen zijn. Want zouden we net zo veel aandacht hebben voor bijvoorbeeld het op racistische gronden volledig slopen van onschuldige belastingbetalers, inclusief het ontvoeren van hun kinderen, dan zouden de mensen wel eens bewust kunnen worden van het enorme onrecht dat sommigen stelselmatig wordt aangedaan. Met andere woorden: dan worden de mensen woke.
En dan is het uit met de happy time van het rechtspopulisme.
